ارزیابی کاربرد کود دامی و باکتری های محرک رشد (pgpr) بر عملکرد و اجزای عملکرد ذرت دانه ای (رقم bc۶۶۶) در تراکم های مختلف کاشت

به منظور ارزیابی تأثیر کود دامی و باکتری ازتوباکتر بر عملکرد و اجزای عملکرد ذرت آزمایشی در ایستگاه تحقیقات اکولوژیک خرم آباد در سال 1386 اجرا شد. در این آزمایش چهار تراکم بوته (75، 85، 95 و 105 هزار بوته در هکتار)، دو سطح 80 و 100 درصد کود دامی (24 و 30 تن در هکتار) و دو سطح باکتری (azotobacter chroococcum) شامل استفاده از ازتوباکتر  (az1) و عدم استفاده از آن (az0) به ترتیب به عنوان عامل اصلی، عامل فرعی و عامل فرعی فرعی در قالب کرت های دو بار خرد شده بر پایه طرح بلوک های کامل تصادفی ارزیابی شدند. نتایج نشان داد که تراکم بوته اثر معنی داری بر عملکرد بیولوژیک، عملکرد دانه و تعداد بلال در واحد سطح داشت. افزایش تراکم بوته از 75 به 105 هزار بوته در هکتار سبب افزایش 42 درصدی عملکرد بیولوژیک، 65 درصدی عملکرد دانه و 42 درصدی تعداد بلال در واحد سطح شد. در مجموع پژوهش حاضر نشان داد که در شرایط اقلیمی شهرستان خرم آباد، برداشت گیاهان پاییزه در اوایل تابستان سال بعد انجام می گیرد و بنابراین می توان ذرت را به عنوان کشت دوم وارد چرخه تناوب کرد. همچنین در کشت ذرت به عنوان کشت دوم، بهترین تراکم کاشت 95000 بوته در هکتار بوده و کاربرد کود دامی به میزان 24 تن در هکتار برای تأمین نیاز غذایی گیاه کافی است. به نظر می رسد در خاکی که به لحاظ عناصر غذایی (کاربرد کود دامی) در وضعیت مناسبی است، زمینه چندانی برای بروز اثرات مفید باکتری فراهم نیست.